निष्ठुरीलाई चोखो माया भएन रे गर्दा पनि
आफ्नो मनै खाली गरि उसको मन भर्दा पनि
मेरो मनको मझेरिमा आउने बाटो पत्थर भन्छ
आफू काँढा माथी टेकि बाटोमा फुल छर्दा पनि
लुकाएर आँशुहरु हाँसिदिन्छु उसका सामु
म सुखमा ऊ दुखमा भन्छ कि म मर्दा पनि
दुनियाँलाई चुनौती दिई साथै दिन खोज्छु उसको
अझै पराइ बन्न खोज्छौ भन्छ नजिक सर्दा पनि
कहिलेकाहीँ घमण्डीको संज्ञा दिन्छ सहन्छु म
दिनदिन उसको पाउमाथी मेरो शीर झर्दा पनि
0 comments:
Post a Comment