मेरो मन माझ फुलोस यस्तो होस जीवन साथी
साथमा मेरो संसार भुलोस यस्तो होस जीवन साथी
दुनियाँ यो हेर्छ छुट्टै नजरले हर मान्छेलाई
मेरो सामु सधैं खुलोस यस्तो होस जीवन साथी
उज्यालो हुन धरतीमा घाम मुस्काउनै पर्छ
ओठमा सधैं हाँसो झुलोस यस्तो होस जीवन साथी
आवरणमा मात्र त के नै पढ्न पाइन्छ र
मेरो अन्तरंग डुलोस यस्तो होस जीवन साथी
म उसलाई आफ्नो मनमा सधैं गर्व गरिरहुँ
थोपाथोपा रगतमा घुलोस यस्तो होस जीवन साथी
तयार भइ नुहाउन सारा लुगा खोली
देख्दैछु म खुस्काउँदैछे कस्सिएको चोली
मीठो स्वरमा मैले उसलाई बोलाएँ नामले
लजाए झैँ भइ अनि आउन यतै बोली
बोलाएपछी म पनि गएँ बसेँ उसकै छेउ
सोचेँ मेरै सामु नुहाउँदा क्षति होलि
नुहाउन शुरु गरि हाली मेरै सामुन्नेमा
फेरि भनी नुहाइदेउ न मलाई जिउ मोलि
इच्छा थियो आदेशको वचन पालना भो
निर्लज्ज छे भन्छे फेरि आउन है भोलि
😂
मैले माया गर्ने मान्छे टाढा भएपछि
उसको मन अर्कैसँग गाढा भएपछि
ऊ आउने बाटो भरी फुल किन छरुँ
मैले छर्ने फुल पनि काँडा भएपछि
सँगालेको यो मनलाई मैले उसकै लागि
बिश्वास टर्यो उसको मन छाडा भएपछि
यो मन अचेल रुँदै मर्दैछ दिनका दिन
मायामा पहिलेभन्दा बढी भाडा भएपछि
मिलाउने जिबनलाई बिताउने साथ सपना
पूरा नहुने भो लक्ष्य अलग डाँडा भएपछि
निष्ठुरीलाई चोखो माया भएन रे गर्दा पनि
आफ्नो मनै खाली गरि उसको मन भर्दा पनि
मेरो मनको मझेरिमा आउने बाटो पत्थर भन्छ
आफू काँढा माथी टेकि बाटोमा फुल छर्दा पनि
लुकाएर आँशुहरु हाँसिदिन्छु उसका सामु
म सुखमा ऊ दुखमा भन्छ कि म मर्दा पनि
दुनियाँलाई चुनौती दिई साथै दिन खोज्छु उसको
अझै पराइ बन्न खोज्छौ भन्छ नजिक सर्दा पनि
कहिलेकाहीँ घमण्डीको संज्ञा दिन्छ सहन्छु म
दिनदिन उसको पाउमाथी मेरो शीर झर्दा पनि
सुनसान रातमा तिमी र म हुँदा कस्तो होला
हातले तिम्रा कोमल अंग छुँदा कस्तो होला
अन्धकार बिच बनिएका जवानीका हाम्रा
सहमतिमा मिलाउने बुँदा कस्तो होला
बाँधिएर आलिंगनमा स्पर्श अधरमा त्यो
तप्प हर्षित आँसु अनि चुहुँदा कस्तो होला
मिलाइदियो भेटाइदियो हामी दुईलाई धन्य
देखिँदैन मन बुझ्ने यो खुदा कस्तो होला
जीवन भरी तिमी सँगै भए गइन्न भो स्वर्ग
छुटी गए माया हाम्रो रुँदा कस्तो होला?
मनमा थियो थोरै माया त्यो पनि जलेछ कि
एक्लो सुरमा हिँड्दा हिँड्दै जिन्दगी गलेछ कि
सजाएको आस्थाको ठूलो थियो महल
देख्दिनँ म भावनामा बज्रपातले ढलेछ कि
कहाँ गयो आधा मुटु आधा मात्र म सँग छ
निष्ठुरीलाई साथ दिन उनीसँगै चलेछ कि
प्रतिबिम्ब आफ्नो त हरायो कि म बाट
यादमा सारा उसको मेरो आकृति बलेछ कि
देखाइदियो अन्तै तिर निष्ठुरीलाई दैवले
रमिता हेर्न बिधाताले मेरै भाग्य छलेछ कि?
आधारातमा अलिअली पिउँदैछु सराब यो
उनकै यादमा जिन्दगी बनाउँदैछु खराब यो
छुटेपछि उनिसँग साथ मेरो जिन्दगीको
मर्ने कि बाँच्ने एक्लै चल्दैछ टकराव यो
चारैतिर बाढी अनि बिचमा छु म उभिएको
यहाँ भन्दा हुनु छैन जिन्दगी धराप यो
छाल माथी नियतिको आएको जिवनमा
देख्दैछु म हिँड्ने बाटो जिन्दगीको घरबराव यो
आशा इच्छा मरिसके छैन एउटा पनि केही
भोग्दैछु जिन्दगीमा अनेक उतारचढाव यो
आउँछ कोहि जिन्दगीमा हात दिएर जान्छ
अलिअलि जवानीको मात दिएर जान्छ
नाता नयाँ भइन्जेल हाइहाइ कति कति
थामिसक्नु हुन्न माया खात दिएर जान्छ
मान्नुपर्छ जे भने नि भनि दिन्छ प्यारो
मानिन्जेलको समय मात्र साथ दिएर जान्छ
सधैं भरी मन एकै नाश कहाँ हुन सक्नु
निहुँ खोज्छ अनि अनेक बात दिएर जान्छ
नपाइन्जेल पीयूष माया पाए पछि बीस
प्यासीले प्यास मेट्छ अनि घात दिएर जान्छ
माया कतै नलगाउनु हजुर भन्नूहुन्छ
मन कतै नभगाउनु हजुर भन्नुहुन्छ
स्वार्थी छ यो दुनियाँले रुवाउन सक्छ
साथ दिई नसघाउनु हजुर भन्नुहुन्छ
सुतेको छ मन यहाँ माया प्रेम बिना
चन्चल मनले नजगाउनु हजुर भन्नुहुन्छ
जस्तो परोस दुखकष्ट दुनियाँका सामु
आँसु कहिले नबगाउनु हजुर भन्नुहुन्छ
भुलिदिनु सारा संसार जस्तै मैले भुलेँ
प्रेमले मेरो नअघाउनु हजुर भन्नुहुन्छ
पिपल साथ वर नहुँदा सुहाएन कता कता
यो मन तिम्रो घर नहुँदा सुहाएन कता कता
माया त गर्छौँ भन्छौ हामीहरु एकअर्कामा
बिस्वासको चर नहुँदा सुहाएन कता कता
सफल बन्न सम्बन्धमा बिश्वास हुनुपर्छ
यो मायामा डर नहुँदा सुहाएन कता कता
जातपात भेदभाव भन्नू हुन्न पिरतीमा
अमर प्रेम थर नहुँदा सुहाएन कता कता
बिश्वास सोह्रै आना छ मेरो तिमी प्रती
त्यो मनमा भर नहुँदा सुहाएन कता कता
रहर पूरा हुन्न कान्छी कल्पनामा नाच्छौ किन
पूरा हुनै गारो पर्ने खुशी हरु साँच्चौ किन
मनले मनलाई खुशी बनाउन सक्नुपर्छ
उसको भन्दा मेरो खुशी कम छ दाँज्छौ किन
मुटुको मेरो प्यार हो देखावटी कत्ती हैन
कहिलेकाहीँ नजाने झै मेरो माया दाँज्छौ किन
पलाएका अलिअली खुशीलाई साँच्दै राख
एकैबार खुशी पाउन खुशी मुना भाँच्छौ किन
ठुलो आशा बिनाको नै जीवन ज्युन सहज छ
घाँटिभन्दा हाड ठुलो लिइकन बाँच्छौ किन
सपना थियो तिमी सँग सफर जिन्दगीको
सजाएथेँ कल्पनामा घर जिन्दगीको
दुख सुख सारा पलमा तिमी साथ सम्झी
मानेको थिएँ तिमी एउटै भर जिन्दगीको
जीवन भन्नू माया नै हो माया भन्नू तिमी
तिम्रो माया थियो ज्युने चर जिन्दगीको
तिम्रो मायामा यो संसार भुलेको थिएँ
शंका थियो केवल मायाको डर जिन्दगीको
दैवसँग मागेको थिएँ मात्र तिमी सँग साथ
मिल्यो तिमी बाहेक मागेको वर जिन्दगीको
यो साथ नौलो सम्झिएँ तिमीलाई
यो रात नौलो सम्झिएँ तिमीलाई
ती कोमल मुलायम यो शरीरमा कुदने
यो हात नौलो सम्झिएँ तिमीलाई
डुबि भावनामा गर्ने मायारुपी कुराहरु
यो बात नौलो सम्झिएँ तिमीलाई
मन यो समाजलाई अर्पण छोड्दा खेरी तिमी
यो घात नौलो सम्झिएँ तिमीलाई
सराव हैन पिरतीमा छुट्दाखेरी साथ
यो मात नौलो सम्झिएँ तिमीलाई
म बिग्रीएँ मनको कहरै कहरले
सपनाको सुन्दर रहरै रहरले
मेरो गन्ति पर्दैन यी मान्छेहरुमा
बनेका यी मान्छेहरुका शहरै शहरले
पाउँदिन उम्किन म यो जिवनबाट
अख्तियारी गर्छ मलाई प्रहरै प्रहरले
साँच्चै नमर्ने रहेछ चाहेको बखतमा
धोका दियो मलाई जहरै जहरले
खुशीमा यो जिन्दगी ज्युने भन्दाभन्दै
डुबाइरहेछ आँशुको नहरै नहरले
शहर छोडी मेरि माया नजाउ न अन्त कतै
मुटु छोडी मेरि माया नलाउ न अन्त कतै
साक्षी छन ती देउरालीका पिपलु र वर
सँगै ज्युने बाचाकसम नखाउ न अन्त कतै
तिमी पाए मन मेरो यसै स्वर्ग छ समान
यो मन छोडी मेरि माया नछाउ न अन्त कतै
भेट हुँदा पिरतीका गरौंला मिठा कुरा
दुनियाँले सुन्छ गित नगाउ न अन्त कतै
हरदिन हर रात मेरो मन छ तिमीसँग
बुझ माया तिमी बिन्ती नधाउ न अन्त कतै
तिम्रो मेरो सम्बन्धको कुरा हुन समय लाग्छ
हर एकको सपना यहाँ पूरा हुन समय लाग्छ
निरन्तर नै लाग्नुपर्छ सफलताको बिन्दु भेट्न
खुकुरीलाई घोटेर पनि छुरा हुन समय लाग्छ
दुख पछी सुख हुन्छ सुख पछी दुख चक्र
अहिलेको शासक पनि बुरा हुन समय लाग्छ
समयको महत्त्व छ पर्खाइमा बुझ प्रीये
मेरो नामको सिन्दुर पोते चुरा हुन समय लाग्छ
गर्नुहुन्न प्रेम भन्छ संकुचित छ हाम्रो समाज
यहाँ हामी जस्तै अरु सुरा हुन समय लाग्छ
अहिले राम जन्माएर देखाउ भगवान अनि पो जय हुन्छ
मनमनमा तिम्रो नाम लेखाउ भगवान अनि पो जय हुन्छ
स्त्री लम्पट कृष्णहरु त यो युगमा कति छन कति
कोहि यस्तो भीष्म पठाउ भगवान अनि पो जय हुन्छ
खै तिम्रो मौनताले के पाउन सकेको छ र
आफू प्रकट भइ संकट हटाउ भगवान अनि पो जय हुन्छ
जो हजुरको नाम लिन्छ असहाय निमुखा तीनै
सारा तिनको दुख मेटाउ भगवान अनि पो जय हुन्छ
सत्य सोचमै सिमित छ झुटले सिमा नाघ्यो
रोकाउ झुट छेकाउ भगवान अनि पो जय हुन्छ
म याद हराएको मान्छे हात हराएको मान्छे
कसले आवाज सुन्छ बात हराएको मान्छे
जल्दोबल्दो नै सबैको नजिक हुन्छ माया पाउँछ
कसको मस्या पाउ म यहाँ जात हराएको मान्छे
दम्भको आवाज बिक्छ मदहोसी नै टिक्छ
जाओस कोहि याद छैन म मात हराएको मान्छे
बेचैनी छ यो जिन्दगी आत्मा शान्ति छैन
दिन बितेर निद छैन रात हराएको मान्छे
जिन्दगी के मजा छ र एक्लै जिउनुमा
कसैलाई के चासो छ म साथ हराएको मान्छे
हो हरेक सम्बन्धमा बिश्वास हुनुपर्छ
मन देखि मनको नाता खास हुनुपर्छ
यथार्थ जे छ बुझोस एक अर्काले
शंकाको खाडल मनको नाश हुनुपर्छ
भाग्यमा जे छ मेटिन्न कसै गरिकन
छैन तिमी र म धर्ति आकाश हुनुपर्छ
सुन्यौ मेरो बिगतमा केही खोट पक्कै
बुझ मान्छे नियतीको दास हुनुपर्छ
तिमी त पबित्र फुल हौ म नछोउलाँ
तर मनले भन्छ तिमी पास हुनुपर्छ
केपि ओलि,पुष्पकमल,कोइराला सुशील
एउटै देश छ चिरा भो कति ठुलो त्यो दिल
मिलि बस्ने नेपालीमा काटमार गरायौ
जनयुद्ध भन्दै पहिले सत्र हजार मरायौ
मधेशीका सिंह बने गच्छदार बिजय
नेपालीलाई आफ्नै देश बस्नलाई छ भय
कालापानी,सुस्ता बेच्यौ,बेच्यौ सुन्दर लिपुलेक
पहाडसँग बिच्छेद गर्न खोज्दैछौ तराई मधेस
कसो गरि देश लुटौँ सबै नेताको ताल
गरिबीमा एक नम्बर जय जय नेपाल
समय
आँखा भरी सपना त्यो तिम्रै छ हेर
मन भरी कल्पना त्यो तिम्रै छ हेर
मैले पुजा गर्ने मेरो मनको मन्दिरमा
देख्ने छौ है थपना त्यो तिम्रै छ हेर
माया गरेको मान्छे सुखी सधैं रहुन
हरकदम शुभकामना त्यो तिम्रै छ हेर
तिमी मेरो हुन्छौ हुन्नौ त्यो त थाह छैन
तर मनमा याद घना त्यो तिम्रै छ हेर
कौतुहलता भो मनमा हेराएँ ज्योतिषीलाई
देखि ल्याए लहना त्यो तिम्रै छ हेर
यादहरु मनमा आइदिन्छन बिनाकारण
निराशा जिबन्मा छाइदिन्छन बिनाकारण
मलाई जुन छ ब्यथा मुटु पोल्ने रातमा
आँसु यी बदनमा धाइदिन्छन बिनाकारण
मेरो कथा हो या उसको आफ्नै कथा गायक
मन्दमन्द पवनमा गाइदिन्छन बिनाकारण
पराइ त दुर छन मलाई किन वास्ता गर्थे
आफन्तैले अमनचयन खाइदिन्छन बिनाकारण
माया जसलाई म गर्छु जिन्दगीमा चोखो
उही चोट मनमा गराइदिन्छन बिनाकारण
हेर मलाई तिम्रो त्यो नजरले हेर
झिम्क्याउँदै परेली त्यो अधरले हेर
माया मेरि माया तिमीलाई चोखो माया
हुनेछु म जुनि भरी केवल तिम्रै छाँया
ज्युनलाई जुनिभरी साथ तिमी खोजेँ
हजारौंमा मेरि प्यारी तिमीलाई रोजेँ
हेर्छौ त हेर नयन सदरले हेर
झिम्क्याउँदै परेली त्यो अधरले हेर
हाम्रो यो जिन्दगीमा माया बनाउँ निर्मल
मन मिले स्वर्ग बन्छ यहि जुनि सफल
हेर मलाई एकबार रहरले हेर
झिम्क्याउँदै परेली त्यो अधरले हेर
सबै मान्छे जगतमा दिलदार भेटिँदैन
हो अनि साँच्चै सबै उदार भेटिँदैन
आफ्ना नै जिबनमा काँडा बनिदिन्छन
पराइको मात्र सबै प्रहार भेटिँदैन
नौनी पनि मनमा पसि छुराले झैँ गर्छ
घाउ पार्ने तिखा मात्र धार भेटिँदैन
चोट दिन्छन गनि गनि मनकै साथहरु
जानी जानी घाउ बनाउने तरबार भेटिँदैन
सोचेजस्तो जिन्दगी भइदिए कहाँ यस्तो
जिबनका हजार सपना साकार भेटिँदैन
देश दुखेको छ मेरो मन दुखेको छ
संक्रमण छ मेरो सारा जीवन दुखेको छ
शान्तिसँग डुल्न पनि पाइएन भन्दै
सास फेर्ने वरिपरि पवन दुखेको छ
मल्हम लगाइ घाउ निको पार्ने चेष्टा गरेँ
असफल भए घाउ त झन झन दुखेको छ
बुद्धको देश हिजोको युद्ध भुमी बन्दा
संसार चिनाउने आफ्नोपन दुखेको छ
पिडालाई कसरी म शमन गर्न सकुँ
हृदयको सारा मेरो कम्पन दुखेको छ
सहर प्यारो लाग्थ्यो तिमी थियौ र पो
रहर प्यारो लाग्थ्यो तिमी थियौ र पो
बाँच्न साथै मर्न पनि साथ दिने हुँदा
जहर प्यारो लाग्थ्यो तिमी थियौ र पो
जुनि यसरी बित्ला सारा जीवन भरी
ठहर प्यारो लाग्थ्यो तिमी थियौ र पो
रिसाउँदा घुर्की लाउँदा फकाउने तिम्रो
कहर प्यारो लाग्थ्यो तिमी थियौ र पो
दुख जस्तै नहोस जिन्दगीमा नै किन
सफर प्यारो लाग्थ्यो तिमी थियौ र पो
सबै मान्छे जगतमा दिलदार भेटिँदैन
हो अनि साँच्चै सबै उदार भेटिँदैन
आफ्ना नै जिबनमा काँडा बनिदिन्छन
पराइको मात्र सबै प्रहार भेटिँदैन
नौनी पनि मनमा पसि छुराले झैँ गर्छ
घाउ पार्ने तिखा मात्र धार भेटिँदैन
चोट दिन्छन गनि गनि मनकै साथहरु
जानी जानी घाउ बनाउने तरबार भेटिँदैन
सोचेजस्तो जिन्दगी भइदिए कहाँ यस्तो
जिबनका हजार सपना साकार भेटिँदैन
मेरो माया झुट थियो कि समयले भन्छ
भेल थियो कि अटुट थियो समयले भन्छ
लगाउँछौ अहिले आरोप छुटी गए पछि
निश्चल थियो कि कर्तुत समयले भन्छ
बेइमानी तिम्रा त मैले हजार पाएको छु
निराधार थियो कि सबुत समयले भन्छ
माया गर्ने बहानामा यो मनमा जे जे गर्यौ
अभ्यास थियो कि लूट समयले भन्छ
भन्न त जे नै भन्न सक्छौ माया मारेपछी
छोडनु मनमा फुट थियो कि समयले भन्छ
न त तिमी जुन हौ न त तिमी धुन
मलाई भने लाग्ने मन तिम्रै पास हुन
मागौँ त दैब सँग केवल तिम्रै साथ
के गर्नु र तिमी बिना हिर्स मोति सुन
धनसम्पत्ती दौलत सारा भएर नै के र
चाहिन्छ चौरासी ब्यन्जन माथी नुन
तास या मलमलमा सजिनु नि ब्यर्थ
ढाक्न पाए पुग्यो शरीर लिइकन उन
माया यो तिमीलाई जुनिजुनी सम्म
तिम्रै नाममा बग्ने गर्छ शरीरमा खुन
तिमीले दिन्छु भनेको त्यो प्यार खै त
हृदयको ढुकढुकीको स्याहार खै त
जिबनमा साथै बाँचौ मर्न तयार भन्थ्यौ
आफ्नो बाचा मान्न तिमी आफू तयार खै त
अब फेरि कुन मनले बिश्वास तिमी गरुँ
मैले गर्ने आधारमा तिम्रो पत्यार खै त
साहस भए दुनियाँलाई जित्न कठिन हुन्न
दृढ तिम्रो बिस्वासको हतियार खै त
राजिनामा गर्छु भन्छ्यौ माया मेरो नाममा
साक्षी बस्ने किनाराका सँधियार खै त
धिर तिम्रो मनको यो हाल कसरी भो
पहिलेभन्दा पुरै बेग्लै चाल कसरी भो
माया नै जिन्दगीको बाँच्ने आधार भन्थ्यौ
फेर्छौ बोली अहिले माया जाल कसरी भो
पुजा गर्थ्यौ पबित्र हो भन्दै प्रेमलाई
अनि भन्छौ प्रेम फेरि जाल कसरी भो
संयम अनि परिपक्व लाग्थ्यौ तिमी मलाई
पिरती आँसुको अनि ताल कसरी भो
भावनाका पहाडहरु मनमै अटाउँथ्यौ
सागर झैँ पहाड डुबाउने छाल कसरी भो
आकाश नै झार्छु भन्थिस कहाँ छस तँ समय
सबको शेखी मार्छु भन्थिस कहाँ छस तँ समय
जिन्दगीमा आउन दिन्नँ कुनै दुख बाधा
मुहान सबै बार्छु भन्थिस कहाँ छस तँ समय
दुख आए जिबनमा परिपक्व बन्छु म
उही जीवन खार्छु भन्थिस कहाँ छस तँ समय
डुबेको छस बाध्यताको यो भुमरी बिच
स्वतन्त्र मन पार्छु भन्थिस कहाँ छस तँ समय
जो हो भाग्य भोग्नुपर्छ भन्ने जान्दाजान्दै
भावीको लेख टार्छु भन्थिस कहाँ छस तँ समय
नसोच प्रीय बिदेशमा मोज अनि मस्त छ
यो समय तिमीलाई सोच्नमै समस्त छ
रंगीचंगी कल्पनाको तिम्रो त्यो शहरभन्दा
जीवन पो के हुन्छ यो मन यसै त्रस्त छ
भुली गयो बाचाकसम निष्ठुरी यहाँ खाएका
नसोच्नु हेर तिम्रो प्रीय यहाँ अति नै ब्यस्त छ
यहाँ आयो र मसँग माया लायो गयो भुल्यो
सोच्न होला यो यस्तै माया लाउन अभ्यस्त छ
एकातिर हाम्रो माया अर्को जीवन ज्युनु पर्ने
सोच्नै गाह्रो पर्छ प्रीय जीवन अस्तब्यस्त छ
तिम्रै नै भर परेँ र पो बिर्सिनलाई सकिएन
तिमीलाई माया गरेँ र पो बिर्सिनलाई सकिएन
टाढा थियोे म बाट अलि अलि गर्दागर्दै
हृदय नजिक सरेँ र पो बिर्सिनलाई सकिएन
नभनेरै कति कुरा तिमीलाई म बाट नै
अथाह खुशी भरेँ र पो बिर्सिनलाई सकिएन
तिमी लाई आफ्नो संसारै सम्झिएर
आफ्नै सपना हरेँ र पो बिर्सिनलाई सकिएन
हररात तिमी सँगै कल्पनामा हराउँदा
आँसु बनी झरेँ र पो बिर्सिनलाई सकिएन
देशको धेरै याद यदि छ त यहीँ प्रवाशमा छ
निस्सार एक्लो रात यदि छ त यहीँ प्रवाशमा छ
यहि काम स्वदेशमा गर्दा अहँ नसकिने
सक्ने बलियो हात यदि छ यहीँ प्रवाशमा छ
कौतुहलता जाग्छ उस्तै उसैमाथी अधैर्यता
ब्यग्रताको मात यदि छ यहीँ प्रवाशमा छ
आराम छैन पालो छैन सारा काम आफैं माथी
काममा खात खात यदि छ त यहीँ प्रवाशमा छ
विकसित छ मान्छेले मान्छे मान्छे मान्दैन
बिझाउने बात यदि छ त यहीँ प्रवाशमा छ
बुद्ध माथि देशमा अपमान भएको छ
हिटलरलाई नजानेरै सम्मान भएको छ
निर्दोषलाई सजाय दिइ दोषी छाड्ने
देशको कानुन अन्धो समान भएको छ
शान्ति भुमि लडाइँको केन्द्र भएर नै
पबित्र गंगा साटो रक्त स्नान भएको छ
विवेक यो देशमा रहेको देख्दिन म
सतिसराप देशमा बरदान भएको छ
डर लाग्छ चाला देख्दा नेतृत्व लिनेको
अनेक राज्यमा देशको चिरान भएको छ
तिम्रो त्यो तस्बिरको के बर्णन गरुँ
जवानी त्यो शरिरको के बर्णन गरुँ
लोभिन्छन मन मुटु नयन तिमी मै
के होला तक्दिरको के बर्णन गरुँ
नियाल्छु हरपल संझिन्छु तिमी नै
देख्छु मन अधिरको के बर्णन गरुँ
नजर स्पर्श मात्र मेरो त तिमी सँग
डाह लाग्छ यो समिरको के बर्णन गरुँ
भावमा डुबिरहेछु तिमीलाई देखेपछि
यो मन छ अस्थिरको के बर्णन गरुँ
यो धरती यो आकाश तिम्रै लागि
अन्तिम पलको सास तिम्रै लागि
आफुलाई भन्दा धेरै माया छ तिमीलाई
जिबन अर्पण मेरो खास तिम्रै लागि
रमाउ सजाउ फ्याँक या जे नै गर
केवल यो मनमा छ बास तिम्रै लागि
मर्न तयार छ मन जुनसुकै बेला पनि
रहन्छु तर सदा आसपास तिम्रै लागि
तिम्रै साथ मेरो अन्तिम मात्र हो चाहना
नपाए बाँचेर हुन्छु म लास तिमै लागि
यहाँ आफ्नो हाल बेहाल बेहाल छ
अनि तिम्रो ताल बेहाल बेहाल छ
कहाँ तिमी र मेरो जिवनको यात्रा हुने
हाम्रो आफ्नै चाल बेहाल बेहाल छ
मनमा किन यस्तो तरंग आइरहेको
सोचाइको खाल बेहाल बेहाल छ
दिनसँगै महिना फेरि बित्छ अझै कति
बित्ने हरेक साल बेहाल बेहाल छ
कहिले छुट्याएर किनारामा बिचमा कहिले
जिन्दगीको छाल बेहाल बेहाल छ
बर्षौपछी देशमा खुशियाली छाएको छ सडक रातै भएको छ,मानिसको होहल्ला छ
सुन्छु टाढै बाट जिन्दावाद र मुर्दाबादका नारा घन्केका छन
म एउटा गरिब घरमा समाचार सुन्नलाई रेडियो छैन
अस्ति खै पल्लाघरे नन्दलालकामा जाँदा देशमा अब छिट्टै गणतन्त्र आउँछ भन्थे ,सुनेथेँ गणतन्त्र आएपछी गरिबका दिन खुल्ने छन,जनताले राज गर्ने दिन आउनेछ।
नारा नजिक हुँदै आयो म नि त्यही बाटो जानू थियो सुने नारा लगाएको गणतन्त्र जिन्दाबाद!
नजिकै आउँदै गरेको मान्छेलाई सोधेँ
गणतन्त्र आएको हो भाइ?उसले भन्यो हेर यो भरिया थाह पाएकै छैन रहेछ
हिजो राती घोषणा भएको सुनिनस?पेट भर्नै धौधौ छ कहाँबाट सुनोस अलि रेडियो सुन्ने गर भनेर छेड हान्यो बुझेन पेटको ब्यथा।
मलाई त्यही बेला देखि लागेको थियो गणतन्त्र आएर नि भेदभाव कायम नै हुने रहेछ मलाई गणतन्त्र सुरुकै दिन यसो गरियो शायद यहि रित देशमा बस्नेछ भनेर।
बिस्तारै देशमा परिबर्तनको महसुस गराउन बोर्डमा श्री ५ को सरकारका ठाउँमा नेपाल सरकार र पुस्तकमा कान्छो गणतन्त्र मुलुक भन्न थालियो।
समय बित्दै गयो जनताका नेता राजा बन्दै गए एकपछी अर्को परम्परा उहीँ रहे,देश छुट्याउने कुरा गर्दैछन,संबिधान पुरानै जस्तो छ
कथित अन्तरिम संबिधानमा देश अन्तरिम प्रणालीमा चल्दैछ।
ओहो आज त त्यो दिन पनि ८ बर्ष पुगेछ
मेरो थाप्लामाथिको नाम्लो उहीँ छ
यो बिचमा पाइलो राख्ने जमिन नभएकाले महल उभ्याए उनिहरु पनि जनताका नेता थिए तर म सामान्य नागरिक अझ भनौँ नेपाली ।
यसैले मेरा लागि यो गणतन्त्र आउनु जानूले खास अर्थ राख्दैन
शुभकामना तिनै
राजनिती गर्ने जनताका नेतालाई
परदेशिएको एउटा भरिया
हाल दुबई
आजको नेपाली विनिमय दर